> Uitgeverij Pepijn: voor maatschappelijk relevante en journalistiek hoogwaardige boeken. - - Home uitgeverijpepijn-nl
 
Zoeken
 

  Direct naar het bestelformulier: klik hier

Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen

Ralf Bodelier

Bijna uitverkocht!

November 2004

978 90807574 55

De wereld is op drift. Chinezen smelten Europese petflessen om tot fleecejacks. Malawiaanse automonteurs geven afgedankte taxibusjes uit Korea een nieuw leven. Filippijnse au pairs voeden Amsterdamse kinderen op. In Antwerpen dwingen Albanese criminelen Moldavische vrouwen tot prostitutie. Saudische terroristen gaan op weg naar New York.

In 1974 waren wereldwijd rond de 85 miljoen mensen op pad. Als gelukzoeker, koopman, vluchteling, predikant, loonwerker of spitsboef. In 2004 zijn dat er 175 miljoen.
In twintig reportages, essays en interviews doet Ralf Bodelier verslag van de moderne volksverhuizing. Hij verkent een wereld die zich geen raad weet met de toenemende mensenstromen. Hij bericht uit Afrika, uit Midden-Europa, uit China, uit het Duitse Roergebied en uit het Antwerpse Schipperskwartier.

Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen is een boek over het intense verlangen méé te doen met de moderne, globaliserende samenleving. En over de diepgewortelde angst voor dezelfde wereld omdat zij geen enkel houvast meer biedt. Over de slopende dynamiek van de constante verandering. En over de wanhopige roep om stilstand en overzicht. Over de wil om uit traditionele verhoudingen te ontsnappen. En over het hardnekkige verzet van deze traditionele verhoudingen om haar mensen te laten gaan.

Ralf Bodelier (Vaals 1961) doceerde jarenlang theologie en cultuurgeschiedenis en is sinds 1998 journalist. Eerder publiceerde hij de essaybundel Ordeverstoringen, kunst in de schaduw van Auschwitz (1992) en was hij redacteur van de funeraire reisgidsen Wandelen over Père Lachaise (1996) en De dood moet een Wener zijn (2000).
In 2001 verscheen zijn literaire debuut Atheïst in Afrika. Dit boek werd genomineerd voor de debutantenprijs 2002. 'Atheïst in Afrika is een verfrissend boek met veel filosofische diepgang, waarin heel wat heilige huisjes worden gesloopt', constateerde het juryrapport.
'Atheïst in Afrika is een knap geconstrueerde, met vaart vertelde, licht provocatieve maar bovenal een bijzonder integrerende roman', schreef Erik Vissers in de Standaard der Letteren.

De winkelprijs voor het boek bedraagt 14,95 euro. Deze prijs is inclusief BTW en verzending. Levertijd van het boek is drie werkdagen.

Er staan 3 recensies op deze pagina

Recensie 1
Toename immigratie goed voor iedereen
Bron: www.degelderlander.nl  

Pleiten vóór immigratie is bijna een taboe. Toch valt er veel te zeggen voor meer migranten, aldus Ralf Bodlier. Al was het maar om morele redenen. Sinds de moord op Theo van Gogh hebben de tegenstanders van immigratie de wind stevig in de zeilen. Niet dat Mohammed B. een immigrant was. Dat was hij net zomin als Volkert van der G.
Ook de terroristen die het WTC in New York verwoestten waren geen immigranten. Alle negentien bevonden zich in de Verenigde Staten op een toeristenvisum.

Moslimterrorisme en immigratie worden veel te gemakkelijk over een kam geschoren. Al was het maar omdat juist immigranten als Ayaan Hirsi Ali, Hafid Bouazza en Afshin Ellian de islam fel bekritiseren. Zij zijn het, die ons keer op keer vertellen hoe de politieke islam eruitziet. Zij weten van nabij hoe levensgroot het religieuze gevaar is en wat we op het spel zetten door haar te veel ruimte te geven. Ze zijn onze ogen en oren in een dreigende wereld.

Toch moet Nederland dicht. Dat is de belangrijkste reden waarom één op de vijf Nederlanders op de Groep Wilders wil stemmen. Nederland, zo luidt de boodschap van Wilders, is er immers voor de Nederlanders. Wíj vormen de Staat der Nederlanden en daarom is de staat ook alleen voor óns verantwoordelijk. En niet voor hén, voor vluchtelingen, asielzoekers of economische migranten. Zíj moeten zich zelf maar zien te redden.

Dat is een opmerkelijke stelling, die sluipenderwijs wél steeds vanzelfsprekender wordt. Ze is zo opmerkelijk, omdat we haar bijvoorbeeld nooit op laten gaan voor individuen. We verwachten immers van elk mens dat hij niet alleen aan zichzelf denkt maar ook iets overheeft voor zijn medemens. Dat geldt niet minder voor een gezin of een bedrijf. We verafschuwen de Tokkies omdat ze het welzijn van hun buren aan hun laars lappen. We kritiseren grote oliebedrijven omdat ze zich te weinig bekommeren om de schade aan milieu en mensen die ze aanrichten. Dat zelfde verantwoordelijkheidsgevoel geldt nu ook voor een land. Wie individueel egoïsme afwijst, zal maar weinig redenen kunnen aanvoeren om met Wilders het collectieve egoïsme te verdedigen.

Zo kunnen rijke landen via het toelaten van migranten op hun arbeidsmarkten veel voor arme landen betekenen. Dat is de conclusie van de vorige week verschenen World Economic and Social Survey 2004 van de Verenigde Naties. Dit belangrijke rapport gaat exclusief over de wereldwijde migratiestromen. En hoewel het rapport stelt dat in de Derde Wereld door de brain drain van hoogopgeleiden veel ziekenhuizen en universiteiten hun beste mensen kwijtraken, wijst het toch vooral op vele positieve effecten van migratie.

Volgens de VN-deskundigen is het belangrijkste voordeel dat migranten rond de 80 miljard dollar terug naar huis sturen. Dat is beduidend meer dan de 60 miljard dollar die we wereldwijd aan ontwikkelingshulp geven. Deze schattingen baseert de VN op officiële overboekingen. Onderzoekers van de Wereldbank vermoeden daarentegen dat het meeste geld niet via officiële kanalen vloeit en dat de werkelijke bedragen veeleer in de buurt van de 200 miljard dollar liggen. Dat is meer dan drie keer zoveel dan de westerse ontwikkelingshulp. En wat zelf is verdiend, wordt ook nog eens veel doeltreffender ingezet. Bijvoorbeeld door buitenlandse Chinezen die zeventig procent van alle buitenlandse investeringen in China voor hun rekening nemen.

Bovendien nemen migranten veel nieuwe kennis en vaardigheden mee terug. Groeiende Afrikaanse economieën als Gabon, Botswana of Zuid-Afrika lokken steeds vaker migranten terug naar huis, inclusief de handelskennis, bachelordiploma 's en netwerken aan contacten die ze in het Westen hebben opgedaan.

Er zijn natuurlijk ook redenen van eigenbelang om meer migratie toe te staan. Zo leveren met name jonge en hoog opgeleide migranten veel voordelen op voor de vergrijzende westerse economieën. Niet minder belangrijk is de bestrijding van de internationale misdaad. Voor handelaars en smokkelaars in mensen is de anti-immigratiepolitiek van de Europese Unie een goudmijn. Volgens Interpol sluizen zij jaarlijks een half miljoen gelukszoekers Europa binnen. Vervolgens laten zij de misdaad ook binnen de EU bloeien. Louche uitzendbureaus houden alleen al in Nederland naar schatting 80 duizend illegale migranten aan het werk.

Deze situatie is slecht voor ons. Maar ze is nog slechter voor hén, de immigranten. Al was het maar omdat op de smokkelroutes veel slachtoffers vallen: bij het overzwemmen van rivieren, door het kapseizen van bootjes in de straat van Gibraltar, in de ijzige temperatuur van koelwagens of de zuurstofloze lucht van bagageruimten. De mensenrechtenorganisatie United for Intercultural Action, turft sinds 1993 het aantal dode migranten dat de krant haalt. Aflopen zomer stond de teller op 5017.

In plaats van migratie te vereenzelvigen met moslimterrorisme, zouden we serieus na moeten denken over een manier om meer werkzoekenden toe te laten. De belangrijkste inzet van een serieuze migratiepolitiek, is de prikkel om werkers na een aantal jaren weer terug te laten keren. Zo verandert de brain drain in brain circulation en voorkomen we bovendien integratieproblemen. Bovendien willen de meeste migranten al lang niet meer hun hele leven in het buitenland wonen. De meesten hopen een aantal jaren veel geld te verdienen om vervolgens richer and wiser naar vrienden en familie terug te keren. Die kans moeten we hen gunnen. Al was het maar om morele redenen.

Ralf Bodelier is publicist. Afgelopen week verscheen bij uitgeverij Pepijn van hem Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen.

Bestel dit boek. Klik hier

 



Recensie 2
Wilders kan leren van Bush
Opiniestuk NRC Handelsblad, 17 januari 2005

Conservatief Nederland keert zich af van immigratie en ontwikkelingshulp. Amerika, de Verenigde Naties en de Europese Commissie staan daar echter steeds positiever tegenover. En terecht, meent Ralf Bodelier. ‘Want met wegkijken, moedeloosheid en cynisme kom je niet verder.’

In de peilingen zakt Geert Wilders terug tot zo’n vijftien zetels. Maar volgens opiniepeilers maakt hij kans op meer dan dertig zetels. Wat hij daarmee zou kunnen doen, is vooralsnog raadselachtig, want een partijprogramma ontbreekt. In elk geval zal Wilders verder ten strijde trekken tegen de islam. Bovendien hoopt hij de Nederlandse ontwikkelingshulp te halveren en niet-westerse migratie te verbieden. In het door angst verlamde Nederland doen deze standpunten het niet slecht, net als in het Denemarken van Rasmussen, of het Oostenrijk van Schüssel.
De VVD zit Wilders op de hielen. Zodra zich een kansje aandient, probeert de woordvoerder voor ontwikkelingssamenwerking Zsolt Szabo zijn voormalige partijgenoot voor te zijn. Dan pleit hij voor het overhevelen van ontwikkelingsgeld voor Afrika naar noodhulp in Thailand, of het afschaffen van het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking. En voorstander van een vrij verkeer van mensen, is de voorheen liberale VVD al evenmin.

Nu toert Geert Wilders vol enthousiasme door de Verenigde Staten van president Bush om daar de conservatieve thema’s op te snuiven. Je vraagt je af wat hij in zijn neusgaten krijgt. Want met name in de conservatieve VS klinken steeds vaker pleidooien voor méér migratie en voor méér ontwikkelingshulp. Niet alleen in het gebouw van Verenigde Naties, maar ook uit de mond van de Amerikaanse president George W. Bush.
In Europa ligt migratie sinds Elf September 2001 gevoelig. Niet dat de kapers die het WTC binnenvlogen migranten waren. De heren verbleven in de VS op een toeristenvisum. De Amerikanen maken daarom een scherp onderscheid tussen migratie en politiek radicalisme. Zo lanceerde president Bush vorig jaar een plan dat in Europa vooralsnog ondenkbaar is. Hij wil élke migrant die in de VS werk weet te vinden, een werkvergunning verschaffen voor twee keer drie jaar, waaronder de naar schatting tien miljoen illegalen die al in de Verenigde Staten zijn. In een klap haalt Bush zo de migratiedruk op de Amerikaanse zuidgrens en maakt bovendien een einde aan een omvangrijke criminele sector die leeft van het smokkelen en bemiddelen van illegalen. Terecht erkent de regering Bush immigratie als een normaal verschijnsel dat je niet krampachtig tegen moet houden. De laatste president die zo’n genereus gebaar maakte, was Bush’ voorganger Ronald Reagan die drie miljoen illegale migranten van een werkvergunning voorzag.
Afgelopen maand bepleitten de Verenigde Naties hetzelfde in de World Economic and Social Survey 2004. In dit belangrijke rapport constateert de VN dat migratie gunstig is voor arme regio’s. Het belangrijkste voordeel is dat migranten veel geld terug naar huis sturen. Volgens de Wereldbank wel zo’n 200 miljard dollar. Dat is beduidend meer dan de 70 miljard dollar die we wereldwijd aan ontwikkelingshulp geven. En wat zelf is verdiend, wordt ook nog eens doeltreffender ingezet. Bovendien nemen terugkerende migranten veel mee naar huis: van handelskennis en bachelordiploma’s tot een netwerk aan Westerse contacten.
Deze week lanceerde ook de Europese Commissie nieuwe ideeën voor een ruimhartiger immigratiepolitiek. Die variëren van kortstondige werkvisa tot langdurende Green Card vergunningen, zoals ook de regering Bush ze uitgeeft. De Commissie doet dat overigens niet omwille van de migranten, maar omdat Europa de komende decennia vergrijst en de beroepsbevolking met 20 miljoen werkers af zal nemen. Wil de Europese Unie blijven concurreren dan is migratie volgens de Commissie een noodzaak.

Anders dan Geert Wilders en Zsolt Szabo waarschijnlijk vermoeden, draagt de conservatieve president ook ontwikkelingssamenwerking een warm hart toe. In 1970 beloofden de rijke landen in de VN om 0,7 procent van hun inkomen aan ontwikkelingshulp te geven. Onder de door Wilders bewonderde Reagan gaven de Verenigde Staten er ongeveer 0,2 procent aan uit. De regering Clinton halveerde het ontwikkelingsbudget tot 0,1 procent. Inmiddels heeft de regering Bush het percentage echter weer opgehoogd tot 0,15 procent, en dat zijn ongeveer zestien miljard dollar. Daar komen de vijftien miljard nog eens bovenop, die Bush vorig jaar vrijmaakte voor de bestrijding van aids, tuberculose en malaria in Afrika. Bovendien schenken Amerikaanse instellingen en particulieren met 35 miljard dollar, véél meer hulp dan andere landen. Nu halen VS ook daarmee nog lang niet de gewenste 0,7 procent, maar een aantal Europese landen zijn ze inmiddels al voorbij.
Geert Wilders moet het een gruwel zijn, maar ontwikkelingssamenwerking beleeft een ware revival. En dat stemt optimistisch. Hulp aan de armste landen stijgt volgens de OECD wereldwijd. In 2003 maakten de Amerikanen en de Australiërs 23 procent meer over dan in 2002. De Duitsers en de Britten deden er 27 procent bovenop. De Fransen 32 procent. De Belgen stortten maar liefst 73 procent meer. En Italië heeft aangekondigd haar hulp voor 2006 met 113 procent te verhogen.
En bij deze percentages blijft het niet. Want vandaag presenteren de Verenigde Naties de concrete voorstellen voor het ambitieuze Millennium Project. Met dat project hopen de VN vóór 2015 meer dan een half miljard mensen uit de absolute armoede te halen. De prijs die het rijke deel van wereld daarvoor moet betalen, is daarbij geen 0,7, ‘maar’ 0,54 procent van het bruto nationaal product van de rijke landen.
Ook de G8, de belangrijkste acht industrielanden, die dit jaar worden voorgezeten door Groot-Brittannië, maken armoedebestrijding tot speerpunt. De Britse premier Tony Blair geeft het goede voorbeeld en verdubbelt de ontwikkelingshulp aan Afrika van een naar twee miljard dollar. Hij is openhartig over zijn motieven. ‘We moeten inzien dat het volslagen nutteloos is om de problemen in de Derde Wereld buiten onze grenzen te houden’, zei Blair onlangs in The Economist en verwoordde daarmee ook het standpunt van president Bush. ‘Conflicten en hongersnood in Afrika roepen massamigratie, religieus fanatisme en terrorisme op. En dat slaat meteen over naar Europa, Noord-Amerika en Azië. Een welvarend Afrika is in ons eigen belang.’
Blair en Bush hebben volkomen gelijk. Want met wegkijken, moedeloosheid en cynisme kom je in deze globale wereld niet verder. Wanneer Wilders werkelijk iets voor Nederland wil betekenen, dan zou hij nog wat langer op studiereis in de VS moeten blijven.

Ralf Bodelier is journalist. In 2001 verscheen zijn reisroman Atheïst in Afrika. Afgelopen maand publiceerde hij het pro-globaliseringsboek Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen.

Bestel dit boek. Klik hier



Recensie 3
Boek Bodelier over wereld zonder grenzen
Brabants Dagblad 5 januari 2004. Door Ben Ackermans

Reislustig, nieuwsgierig, belezen, tegendraads. Eigenschappen en karaktertrekken die van pas kunnen komen voor wie over wereldomvattende problematieken wil schrijven.
Ralf Bodelier (1961) kan ermee uit de voeten. De Tilburgse journalist liet het al zien met Atheïst in Afrika uit 2001. Hij doet het opnieuw met zijn boek Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen. Het is een bundeling artikelen die hij sinds 1999 voor bladen als Filosofie Magazine, Intermediair, Vrij Nederland, de Volkskrant en NRC Handelsblad schreef. Daarmee is al aangegeven dat de Tilburger, voorheen theoloog en docent aan de Academie voor Journalistiek zich met overgave in het publieke debat stort.

Wijd blikveld
Wat beiden boeken gemeen hebben, is niet alleen dat ze een wijd blikveld etaleren. Ook in de vorm zijn ze, wat je inmiddels zou kunnen noemen, des Bodeliers. Zoals Atheïst in Afrika als geheel een mengvorm was van verhalende, beschouwende en reportage-elementen, zo geldt dat ook voor veel van de hier verzamelde stukken. Dat bevordert op zijn minst de levendigheid. En dat kan geen kwaad gezien de thema’s die Bodelier aansnijdt.
Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen gaat over een wereld die geen grenzen meer kent, en over de menselijke behoefte die grenzen toch te trekken. De auteur beschrijft die globalisering, en de tegenstroom, niet vanuit zijn studeerkamer. Hij beperkt zich ook niet tot de Poolse seizoensarbeiders die hij bij een van de Tilburgse Lidl-vestigingen treft, maar trekt er op uit.
We treffen Ralf Bodelier in dit boek ondermeer (opnieuw) in zijn geliefde Malawi, het Afrikaanse land dat gebukt gaat onder aids, maar die last bijna massaal verzwijgt. Hij volgt de route van truckers die pendelen tussen West- en Oost-Europa. Hij bezoekt de Ossies om verslag te doen van hun terugverlangen naar de heilstaat die de DDR was. Hij vergelijkt de heimelijke propaganda in oorlogsmusea in het voormalige oostblok en verkeert onder hoeren van uiteenlopende komaf in het Antwerpse Schipperskwartier.

Tegengas
In zijn wijze van informatie vergaren, kiest Bodelier dus niet voor de makkelijkste weg. Hij doet dat evenmin in de vraaggesprekken met de historici John Gray en Karl Schlögel, schrijver Claudio Magris en filosoof Alain Finkielkraut. In het geven van tegengas laat de interviewer zien dat hij niet van de straat is. Opvallend is zijn liefdesverklaring aan het Roergebied, waar de ‘restauratie van het verleden’ allang met liefde wordt uitgevoerd. In tegenstelling tot Nederland. Helaas. ‘Want terwijl Nederlanders nog steeds alles slopen wat niet aan de tijdgeest beantwoordt, heeft het Roergebied de afbraak gestopt en is bezig zichzelf te ontdekken’.
Het boek besluit met de discussie die vooral ‘links’ de laatste jaren heeft beziggehouden: pro- of anti-globalisering. Bodeliers bundel valt niet in de categorie hapklare kost. Maar wat zou dat: wie de diepte in wil en bereid is zich te laten prikkelen, vindt in de wijze van opdienen geen reden om er met een boog omheen te lopen.

Bestel dit boek. Klik hier




   

Het boek    
 
* verplicht in te vullen veld
: * Dhr. Mw.
Voorletter(s) : *
Naam : *
Organisatie :
Adres/Postbus : *
Postcode : *
Plaats : *
E-mail : *
 
bestelt *
 exemplaren van het boek "Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen"

Opmerkingen :

Anti Spam regel :