Tussen een kwart en een half miljoen Nederlanders heeft ADHD. Dat verklaart de titel van het boek: Je bent er één of je kent er één. Iedereen heeft met ADHD te maken. Dit maakt ADHD tot meer dan een medische stoornis: het is een maatschappelijk verschijnsel.
Bij die honderdduizenden mensen met ADHD zitten veel volwassenen. Sommigen weten dat, bij hen is de diagnose gesteld. De meesten lopen rond zonder dat zij hun gedrag of hun eigenschappen kunnen verklaren. Laat staan dat anderen dat kunnen. Dát ADHD zich uit in gedrag is sinds tientallen jaren bekend. Dat bij veel kinderen ADHD niet overgaat, is minder lang bekend. Dat iemand met ADHD, zeker een volwassene, niet hyperactief hoeft te zijn, is zelfs vrij onbekend. En dat ADHD niet alleen een benaming is voor een “stoornis”, maar ook een bron van waardevolle eigenschappen, zou een belangrijk vertrekpunt moeten zijn.
Je bent er één of je kent er één. . . heeft twee verhaallijnen. De eerste verhaallijn is een weergave van de persoonlijke research van de auteur Remko Iedema. Op eenvoudige wijze bespreekt hij kernvragen als: Wat is ADHD? Is ADHD een modeziekte? Moet je medicijnen gebruiken? Heeft ADHD invloed op je werk? Moet je je laten behandelen?
De tweede verhaallijn loopt parallel aan de eerste. De auteur laat zien welk inzicht hij opbouwt over het omgaan met ADHD. Welke plaats hij het moet geven. Hoe hij zich ontworstelt aan zijn status van “patiënt”. Hoe hij zijn houding ten opzichte van medicatie bepaalt. Hoe hij het behandelend circuit ziet. En niet in de laatste plaats waar hij de regie houdt en zelf verantwoordelijkheid neemt.
Deze twee verhaallijnen vormen samen een reisverslag. De toon van het boek is positief. De auteur neemt hier en daar echter keihard stelling tegen een veel voorkomende medische kijk op ADHD.
Je bent er één of je kent er één. . . is geschreven voor iedereen. Oogmerk van de auteur is om afstand te nemen van het stereotype beeld dat er in Nederland heerst over ADHD. Het boek kan volwassen mensen die (vermoeden dat zij) ADHD hebben, helpen te begrijpen wat dat voor hen betekent. Van daaruit kunnen zij proberen wat meer regie te krijgen op hun gedrag.
Maar dat geldt nog meer voor alle anderen. Mensen met ADHD staan vaak bloot aan druk en kritiek. Door de kennis over ADHD bij volwassenen op een positieve manier te vergroten kan het begrip ervoor groeien en kunnen ADHD’ers meer gaan leunen op de kracht die in ADHD verscholen zit.
Kortom: een uniek, intiem en positief boek over ADHD bij volwassenen.
Dit boek is niet meer leverbaar.
Recensie 1
Een zeer helder ‘reisverhaal’
Drs. J.H.A.M. Bekkers, NBD/Biblion, januari 2006
Een zeer helder ‘reisverhaal’ van iemand die zijn onderzoek van zijn eigen ‘stoornis’ ADHD beschrijft. Gaandeweg gaat hij meer zichzelf begrijpen als hij antwoorden vindt op wat ADHD is en wat voor invloed het heeft in zijn leven en zijn werk. Hij stelt vragen over behandeling, over medicijnen en psychotherapie. Naar gelang hij meer gaat begrijpen van zijn eigen situatie, wordt hem ook steeds meer duidelijk hoe artsen, psychiaters en psychotherapeuten omgaan met ADHD, met het stellen van diagnose en met behandeling. Hij is daarbij erg relativerend en er klinkt een cynische ondertoon.
Een voorname boodschap van de schrijver: houd zelf de regie in handen, neem zelf de verantwoordelijkheid voor medicijnen en psychotherapeutische doelen.
Een zeer goed boek, met name voor volwassen ADHD’ers, alsook voor hun omgeving om hen te begrijpen. Met verwijzing naar plaatsen waar aanvullende informatie te vinden is en een diagnostische vragenlijst.
Interview
Een interim-manager met ADHD
door FEMKE STERKEN
15 AUGUSTUS 2006 - APELDOORN -
Hij is 42 jaar en zo’n twee jaar geleden kwam hij erachter dat hij ADHD heeft. Remko Iedema, interim-manager bij de gemeente Apeldoorn, strijdt tegen het stigma dat hem opgelegd wordt. ‘Ik ben niet alleen maar een ADHD’er. Ik ben Remko en ik hèb ADHD.’.
Voor Iedema is het moeilijk om zijn concentratie ergens op te richten, dus in zijn kantoor aan het Marktplein zijn de luxaflex altijd dicht. ‘Dan word ik tenminste niet afgeleid door iets wat buiten gebeurt.’ Als hij met iemand in gesprek is, wordt hij door allerlei bijzaken afgeleid. Ook al lijkt hij van buiten rustig, van binnen is het druk en raast het.
In de aanloop naar de diagnose ‘ADHD’ lukte het Iedema niet om te werken. ‘Ik vertelde iedereen dat ik overspannen was, maar als ik op internet las welke klachten daarmee gepaard gaan, klopte er toch iets niet.’
Remko Iedema: ‘ADHD’ers zijn vaak creatief, spontaan, gaan buiten de gebaande paden en kunnen goed brainstormen.’
Foto BOB BAKKER
Iedema had zware rugklachten die niet lichamelijk te verklaren waren en hij voelde zich, zoals hij dat zelf noemt, ‘overprikkeld’. Na verloop van tijd pakte hij zijn werk weer op onder leiding van een organisatiepsycholoog en dat zorgde ervoor dat hij zijn werk efficiënter ging indelen.
Toch voelde hij dat de kern van het probleem nog steeds niet opgelost was. Via de organisatie voor psychische klachten HSK-groep kwam hij uiteindelijk in Nijmegen terecht. ‘Daar hebben ze in het ziekenhuis een onderzoeksgroep die door middel van gesprekken en hele lange vragenlijsten er probeert achter te komen of je ADHD hebt.’
Tijdens enkele van deze gesprekken kwamen ook Iedema’s moeder en echtgenote mee. ‘Mijn moeder kon vertellen over vroeger, hoe ik me toen gedroeg. Als je namelijk als volwassene ADHD hebt, moet je het als kind ook al gehad hebben. Het ontstaat niet zomaar ineens.’
Ritalin
Iedema slikte enige tijd Ritalin en volgde gedragstherapie, maar dit stond hem niet aan. ‘Ze zien je als patiënt en kijken niet verder naar de persoon erachter. In Amerika gaat dat heel anders. Daar richten ze zich meer op hoe de persoon met ADHD het zelf ervaart.’
Inmiddels is hij gestopt met Ritalin omdat hij er vervelende bijwerkingen van kreeg. Hij is nu begonnen met de therapie ‘neurofeedback’ in Deventer. De therapie is erop gericht dat zijn hersenen getraind worden. Iedema: ‘Je krijgt plakkertjes op je hoofd en je moet naar een beeldschermpje kijken. Nadien ben ik altijd hartstikke moe, maar ik heb de laatste tijd wel het idee dat het helpt.’
Het leven met ADHD is soms lastig, maar heeft zeker ook positieve kanten. ‘ADHD’ers zijn vaak creatief, spontaan, gaan buiten de gebaande paden en kunnen goed brainstormen’, geeft Iedema aan. Toch is het voor iemand met ADHD uiteindelijk altijd moeilijk om binnen vastgestelde kaders te blijven en om op te boksen tegen de vooroordelen die mensen over de stoornis ADHD hebben. ‘Ze gaan er vanuit dat je dan standaard heel erg druk bent. Dat is vaak bij kinderen wel zo, maar bij volwassenen zijn er verschillende uitingsvormen.’ Iedema raakt bijvoorbeeld altijd alles kwijt en trommelt altijd met zijn vingers op tafels, op zijn stuur en ga zo maar door.
Uit: De Stentor, 15 augustus 2006