Op 13 augustus 2005 verdrinkt de ervaren zwemster Brigitte Keizer tijdens haar poging om Het Kanaal over te zwemmen. Haar man Gerard en haar coach Simon Smit, die haar in een boot begeleiden, kunnen haar niet redden.
Tien jaar later wil Kyra, de achttienjarige dochter van Brigitte, ter nagedachtenis aan haar moeder, heen en terug over Het Kanaal zwemmen. Gerard wil niet dat zijn dochter aan haar risicovolle avontuur begint. Het brengt slechte herinneringen boven, herinneringen die hij liever niet deelt met anderen.
‘
Het meisje dat Het Kanaal overzwom’ is de tweede roman van Willem Bux. Hij debuteerde in 2015 met
‘Het elftal dat de mist inging’.
Aantal pagina's: 174
Boekhandelsprijs: 15,45
ISBN 9789078709275
U kunt dit boek bij de uitgeverij bestellen via onderstaand bestelformulier. U heeft het boek dan binnen 3 werkdagen in huis met een factuur. Verzendkosten worden niet in rekening gebracht.
Recensies:
Meeslepend
Gisterenavond was het zover. Na maanden van buffelen rond World's Best News, was er plots ruimte om zo maar een roman te lezen. En dat werd uw Meisje dat het kanaal overzwom. Eindelijk!
Well, heer Bux, ik was blij verrast. Uw boek is meeslepend geschreven, zeer consistent van opzet en goed doorgelust, Het plot is uitstekend gepositioneerd en werd subtiel aangekondigd. Ik leerde veel over kanaalzwemmen, een bezigheid waar ik me qualitate qua mijn status als wanna be intellectueel natuurlijk nooit mee in wenste te te laten. Kortom; u schreef een mooi en goed boek, dat veel meer aandacht verdient dan het op dit moment waarschijnlijk krijgt.
Uw grootste vondst vond ik echter nog wel het subplot rond Martien Janssens en zijn vrienden Fred Stevens en Laurine Classen. U beschrijft de theatrale set up die deze partij plots de nationale politiek instuurt, en ik dacht 'potverdorie, zo zou het best wel eens kunnen gaan'. We nemen die bodyguards van de heer Wilders cum suis als een vanzelfsprekendheid, maar wie heeft ooit onderzocht of die dreigingen wel serieus waren?
Goed. Dit gezegd hebbende, zie ik uit naar uw volgende boek!
Ralf Bodelier
Op bol.com (****):
Met zijn zwemmeisje komt Bux helemaal bovendrijven:
Klik hier!
Bux bewaart beste voor het laatst
Wie ‘Het meisje dat het kanaal overzwom’ leest met in het achterhoofd zijn eerste boek: “Het elftal dat de mist inging’, herkent meteen de hanteerbare, vlotte en temporijke schrijfstijl van Willem Bux. Het is niet zozeer de constante spanning, de onbedwingbare nieuwsgierigheid of aangrijpende emotie, die ervoor zorgt dat je het boek niet kan wegleggen, maar veel meer zijn manier en snelheid van schrijven.
En dat is maar goed ook, want wie twee verhalen in één boek vertelt, ze laat samenkomen, moet in dit geval zorgen dat hij niet kopje ondergaat en verstrikt raakt in onnavolgbare verhaallijnen. Dat laatste is soms het geval. Niet dat Bux zich heel erg vergaloppeert, maar af en toe hangt het kernverhaal – Kyra die ter ere van haar verdronken moeder het Kanaal overzwemt – en het tweede verhaal – de politieke beslommeringen van terrorismedeskundige Martien Janssens – van onnavolgbaarheden aan elkaar.
Een voorbeeld is de brandstichting en bedreiging bij het Limburgs Dagblad, waar Janssens en Bux een gezamenlijke geschiedenis hebben. Een gebeurtenis die zich qua verbeelding maar moeilijk lijkt te verhouden met de op dat moment geldende mondiale crisis en uiteindelijk ook een wending aanneemt die de wenkbrauwen doet fronsen. Om over de media-aandacht en de vrijbrief die Janssens krijgt om te oreren in die landelijke media, nog maar te zwijgen. Zijn gedachtegoed bestaat eruit dat alle moskeeën gesloten moeten worden, het verbieden van alle partijen met een religieuze grondslag en de oprichting van een nieuwe politieke partij: de ARP (Anti Religieuze Partij). Hoe ver gaat die fictie? Bux benoemt het in zijn boek maar bedoelt het ongetwijfeld niet zo: een sprookjesboek mag niet de basis zijn van alle politieke beslissingen.
Dat tweede verhaal doet tegelijkertijd afbreuk aan Kyra. Het meisje waarom het eigenlijk draait en moet draaien. Dapper, trots en strijdbaar. Lief, aanhankelijk en een echt meisje meisje soms. Het moet gezegd, dat verhaal is verrassend origineel. Een vrouw – Brigitte - verdrinkt tijdens de overtocht in het bijzijn van trainer en belangrijker haar man. Hun dochter wil als enigst kind haar overleden moeder eren, door hetzelfde te ondergaan en zich letterlijk onder te dompelen in die barre oversteek. Bux is gevraagd om één en ander als mediaman te begeleiden, maar die rol neemt hij weliswaar aan omdat hij om werk verlegen zit, maar niet echt ter harte. Zo wordt er afgesproken dat hij een weblog bijhoudt, is zijn opdracht ongetwijfeld om Kyra in de media te krijgen, maar het is uiteindelijk vader Gerard die dat laatste op zich neemt en daar tegelijkertijd compleet mee uit de bocht vliegt. Van het weblog horen of zien we niets.
Bux is gaandeweg het boek meer en meer een vertrouwenspersoon geworden, eerst nog wat onwennig, want in een gesprek dat hij met Simon de zwemtrainer van weleer heeft, vraagt Simon aan Bux of hij echt weleens van een vrouw gehouden heeft en dat is onwerkelijk openhartig voor een stugge Fries. Later wordt diezelfde Bux een rustgevende baken op zee, een luisterend oor en zoals hij zelf aangeeft, zelfs een ware duivel als de situatie daarom vraagt. Als Bux daarin getransformeerd is, zien we ook zijn veelzijdigheid, zijn persoonlijkheid en is hij op zijn best. Dan neemt het boek ook een spannende, verrassende en bijzondere wending aan. De tocht van Kyra, waarbij het allang niet meer gaat om de overkant te halen, blijft boeien tot de laatste letter en daarbij komt de kenmerkende romanschrijfstijl van Bux prima van pas. En eerlijk gezegd die gecombineerde climax heeft ‘Het meisje dat het kanaal overzwom’ soms ook wel nodig om het hoofd helemaal boven water te houden.
Erik Riemens